Μια Ομιλία που δεν ειπώθηκε ποτέ - Μια Γενική Συνέλευση που θύμιζε "ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ"

Πάμε για εκλογές μια από τα ίδια....

Υποτίθεται ότι προχθές το Σωματείο μας πραγματοποίησε Γενική Συνέλευση στο χώρο του Καζίνο. Τελικά δεν υπήρξε πραγματικός απολογισμός της προηγούμενης διοίκησης για τα πεπραγμένα της (διοικητικά & οικονομικά), δεν δόθηκε η δυνατότητα να υπάρξει διάλογος και κριτική, δεν υπήρχαν καν χαρακτηριστικά Γενικής Συνέλευσης.

Με ευθύνη της απερχόμενης διοίκησης μετετράπει η Γενική Συνέλευση σε "ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ" και ο κάθε "συνδικάλας" έπαιζε "μπάλα" στον δικό του "πάγκο" σαν μεγαλομανάβης. Σκόρπια πηγαδάκια παντού, χωρίς κεντρικούς ομιλητές, γεγονός που καταδεικνύει περίτρανα ότι οι κομματικές παρατάξεις του χώρου, μας περνάνε για "ΜΑΙΝΤΑΝΟΥΣ"!!! Εξού και το "ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ" που ανέφερα πιο πάνω.

Είχα προετοιμάσει μια ομιλία, την οποία όμως αποφάσισα να μην χαραμίσω στην προχθεσινή ΓΣ, αφενός διατί δεν άξιζε τον κόπο, αφετέρου
θα έπρεπε να περιδιαβαίνω ένα ένα τα τραπεζάκια και τα πηγαδάκια και να λέω τα ίδια πράγματα από την αρχή.

Αποφάσισα λοιπόν όσα είχα να πω σε εκείνη τη ΓΣ, να τ' αναρτήσω στο blog μας και κάθε σοβαρός συνάδελφος να κρίνει και ν' αποφασίσει αν θα επιτρέψει γι' άλλη μια θητεία να τον θεωρούν "ΜΑΙΝΤΑΝΟ" στον "ΠΑΓΚΟ".

Δείτε παρακάτω την ομιλία μου:

Αγαπητοί Φίλοι & Φίλες

Είμαι ένα απλό ντηλεράκι που μια ημέρα, με την παρακίνηση φίλων και συναδέλφων από τη δουλειά, αποφάσισα να έχω μια πιο ενεργό δράση μέσα στον εργασιακό χώρο. Μην φανταστείτε ότι στο ξεκίνημα φιλοδοξούσαμε κάτι το άπιαστο κάτι το εξωπραγματικό. Απλά θέλαμε να βοηθήσουμε το σωματείο μας και τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των υπολοίπων συνδικαλιστικών - κομματικών παρατάξεων ν' αφουγκραστούν τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων της Πάρνηθας. Να αφήσουν τις πράσινες, κόκκινες και μπλε αντιδικίες και να εργαστούν για την ενότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο. Ίσως να ζητούσαμε πολλά!!!

Η αρχική μας σκέψη παρεξηγήθηκε εσκεμμένα από τους συναδέλφους συνδικαλιστές των κομματικών παρατάξεων που σήμερα εκπροσωπούν τους εργαζόμενους στο χώρο. Αντί να χαρούν ότι νέα παιδιά πήραν απόφαση να ασχοληθούν με τα δρώμενα στον χώρο μας, να παραδεχτούν τα λάθη τους και να κάνουμε όλοι μαζί μια νέα αρχή, μας είδαν ως απειλή και ως κίνδυνο. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Δεν τρέφαμε αυταπάτες ότι οι αγαπητοί συνάδελφοί μας θα μπορούσαν να δουν την κίνηση μας ως ευκαιρία αφύπνισης και απεμπλοκής από τα κόμματα και τους κομματάρχες. Απέδειξαν ότι οι σχέσεις εξάρτησης συνδικαλιστών - κόμματος είναι τέτοιες που δύσκολα επιτρέπουν την διαφορετικότητα στον τρόπο δράσης και αντίληψης.

Στο τρίμηνο ταξίδι μας μέχρι εδώ ακούσαμε πολλά. Μάθαμε για πρώτη φορά ότι έχουμε τον Θεοδωρίδη θείο, ότι είμαστε εργοδοτικοί και υποκινούμενοι από διάφορους ανθρώπους εντός και εκτός Πάρνηθας, ότι θέλουμε να διαλύσουμε το σωματείο, ότι είμαστε διασπαστές, ότι πίσω από εμάς βρίσκονται άλλοι συνδικαλιστές άλλων καζίνο. Τέλος δεχθήκαμε ανέντιμες επιθέσεις (ανώνυμες βέβαια) με φυλλάδια που μας παρομοίαζαν με πορνοστάρ και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.

Όλα τα παραπάνω είμαστε εμείς. Όλα τα παραπάνω είσαστε και εσείς όμως!!! Όλοι εσείς που μέσα σας σκέφτεστε σαν και εμένα. Εσείς που σκέφτεστε σαν όλους εμάς που ξεκινήσαμε αυτή την κίνηση, αντιλαμβανόμενοι ότι οι παρατάξεις και τα κόμματα μόνο σήψη και παρακμή μπορούν να προσφέρουν στο χώρο μας.

Αλήθεια εμείς είμαστε τάχα οι διασπαστές και οι εργοδοτικοί;

Εμείς που τώρα ξεκινάμε να αρθρώνουμε συνδικαλιστικό λόγο στην Πάρνηθα;

Και οι κομματικές παρατάξεις τι ρόλο έχουν παίξει στο χώρο μας;

Μήπως προωθούσαν την ομόνοια και την ενότητα και εμείς οι μύωπες εργαζόμενοι δεν το βλέπαμε;

Μήπως συμφωνούσαν σε κοινούς αγώνες και δράσεις και εμείς τους εμποδίζαμε;

Μήπως αυτοί αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν στις γενικές μας συνελεύσεις και εμείς οι αόμματοι βλέπαμε ότι πλακώνονταν;

Μήπως ενδιαφέρονταν για το καλό του συνόλου και εμείς βλέπαμε ότι λειτουργούσαν με ιδιοτέλεια και φτιάχνονταν οι ίδιοι και οι αυλικοί τους;

Μήπως όλα αυτά τα χρόνια πάλευαν για ένα ενιαίο ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο και εμείς οι «μαζόχες» εργαζόμενοι τους ζητούσαμε να μας χωρίσουν σε κόμματα και σε κομματικές παρατάξεις;

Συνάδελφοι, κάποια στιγμή πρέπει τα καλαμπούρια να λήξουν. Πρέπει να σοβαρευτούν κάποιοι και ν' αντιληφθούν ότι ο συνδικαλισμός, ο σύγχρονος συνδικαλισμός δεν ασκείται με αναχρονιστικές αντιλήψεις. Πολλώ δε μάλλον με μεθόδους μαφίας και φασισμού.

Αν εμείς, οι «ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ», ήμασταν εργοδοτικοί και υποκινούμενοι, θα είχαμε και καλύτερη αντιμετώπιση από την εταιρεία. Δεν θα μας πέταγαν το κουτί με τα ερωτηματολόγια για τις συνθήκες εργασίας έξω από το staff room. Ούτε βεβαίως θα ψάχναμε για υποψηφίους να τους εντάξουμε στο ψηφοδέλτιο μας.

Δεν νιώθουμε καν την ανάγκη να απολογηθούμε σε κομματικές παρατάξεις και πρόσωπα που αλληλοεγκαλούνται για ρουσφέτια, για προαγωγές, για προσλήψεις, για οικογενειοκρατία, για εσωτερικά «δάνεια» από το ταμείο του Σωματείου, για ύποπτα «δανειάκια» από την εταιρεία, για ξεπουλήματα και για μια σειρά άλλων «έντιμων» και «ηθικών» δραστηριοτήτων.

Αν νιώθουν αυτοί την ανάγκη ν' απολογηθούν για πράξεις και παραλείψεις τους, ας το πράξουν. Εμείς ξεκινάμε από το μηδέν και δεν μας φοβίζει το μηδέν.Τι ειχαμε τι χασαμε?

Δεν νιώθουμε καμία ανάγκη ν’ απολογηθούμε και ν’ αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες! Νιώθουμε όμως την ανάγκη ν’ αστειευτούμε με όλες αυτές τις ανόητες και αβάσιμες λασπολογίες.

Το γεγονός ότι καταφέραμε μέσα σε 3 μήνες να ασχολούνται όλες που παρατάξεις μαζί μας, είναι για εμάς μια ένδειξη ότι μας υπολογίζουν ως δύναμη. Είναι μια απόδειξη ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις εκλογές, εμείς πετύχαμε τον στόχο μας. Πετύχαμε να κλονίσουμε το κομματικό κατεστημένο στην Πάρνηθα.

Είμαστε σίγουροι ότι θα μας πολεμήσουν λυσσαλέα. Θα μας λασπώσουν όσο μπορούν μέχρι να λυγίσουμε. Θα πρέπει όμως να ξέρουν πολύ καλά ότι όταν θα τελειώσει αυτός ο αγώνας, εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε καθαροί. Δεν θα έχουμε λερώσει τα χέρια μας με ταξίματα για ρουσφετάκια συνδικαλιστικά. Δεν θα έχουμε διορίσει συγγενείς, δεν θα έχουμε τάξει μετατάξεις, δεν θα πρέπει να καταθέσουμε απολογισμό στο κόμμα, δεν θα έχουμε καμία απολύτως σχέση εξάρτησης με κανέναν. Ούτε με την εργοδοσία, ούτε με τα κόμματα.

Κάποια άτομα από αυτούς που ξεκινήσαμε παρέα άλλαξαν γνώμη, φοβήθηκαν, απειλήθηκαν. Πολλά περισσότερα ήρθαν όμως κοντά μας και ένα συμπέρασμα έβγαλα. Ότι ο κοσμος της Πάρνηθας βιώνει τον απόλυτο φασισμό. Το μεγαλύτερο ποσοστό από εμάς είναι απογοητευμένο από τους πάντες και δεν εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό του.

Δώσαμε αγώνες για την συλλογική σύμβαση εργασίας, κάναμε απεργίες, επιβλήθηκαν πειθαρχικές ποινές σε συναδέλφους. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μια σύμβαση εργασίας μέχρι τον Δεκέμβριο, δίχως αυξήσεις, που δεν διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας, που δεν κατοχυρώνει έστω και τις ελάχιστες αυξήσεις που δίνει για τα επόμενα χρόνια η σύμβαση της ΓΣΕΕ. Καταλήξαμε δηλαδή σε μια σύμβαση πολύ χειρότερη από αυτήν που η εταιρεία πρότεινε από την αρχή του έτους. Καθυστερήσαμε αδικαιολόγητα την διαπραγμάτευση για τη σύμβαση και φτάσαμε να την υπογράψουμε παραμονές των εκλογών, ώστε κανείς να μην προλάβει να πληροφορηθεί το περιεχόμενο της. Κανείς να μην ασκήσει κριτική στην αυτοκαταστροφική στρατηγική σας.

Κλείνωντας θέλω να μιλήσω λίγο για τις επερχόμενες εκλογές.

Όλα αυτά χρόνια μας πουλάνε φούμαρα ότι χρειάζονται άτομα με εμπειρία, ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και πρέπει να τους ξαναψηφίσουμε, ότι μόνο μέσα από τις παρατάξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα μας, ότι μόνον αυτοί τα καταφέρνουν καλά.

Εγώ θα σας πω να κλείσετε για μια φορά τ’ αυτιά σας και να ακολουθήσετε το όνειρο. Να πράξετε για μια φορά κατά συνείδηση στην κάλπη. Ακολουθήστε αυτό που κραυγάζει μέσα σας και δεν θα βγείτε χαμένοι.

Εξάλλου το μοναδικό πράγμα που έχουν καταφέρει τα σωματεία μας, μετά την ιδιωτικοποίηση της Πάρνηθας, είναι η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας που υπολείπονται σε ποσοστιαίες αυξήσεις ακόμα και της σύμβασης της ΓΣΕΕ. Ότι πέτυχαν, το πέτυχαν όσο το Καζίνο ήταν στα χέρια του κράτους. Εκεί που ο κομματικός συνδικαλισμός λειτουργούσε. Μετά την ιδιωτικοποίηση μόνο υποχωρήσεις έχουμε. Υποχώρηση στα φιλοδωρήματα των νεότερων κρουπιέρηδων προς όφελος μόνο των παλιών, εκπτώσεις σε διεκδικήσεις και σε αυξήσεις μισθών, αγώνες για τα «μάτια του κόμματος» και μια σειρά από ανέξοδες υποσχέσεις.

Οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ σας ζητούν να μας δώσετε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος. Σας ζητάμε να αγκαλιάσετε το ψηφοδέλτιο μας στις επερχόμενες εκλογές. Σας καλούμε να συμμετάσχετε στο ψηφοδέλτιο μας χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα. Μοναδική προϋπόθεση για την συμμετοχή ενός εκάστου είναι η πίστη στο όνειρο!!!

ΜΗΝ ΜΑΣΑΤΕ ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΑΤΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ. ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΜΑΝΤΡΙΑ. ΘΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΕΣ!!!

Για τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ

Βαλεντίνα Δεληγιάννη